Trochę o aktywności...

Przez to siedzenie w domu jakoś totalnie straciłam poczucie czasu. Pamiętam, że gdy dowiedziałam się o ciąży, byłam w szoku, że to już 8 tydzień... A od tamtego dnia minęły już dwa miesiące. Jak ten czas szybko leci!
Poczytałam sobie dzisiaj, co dzieje się obecnie z moim Maluszkiem. Dalej bardzo intensywnie się rozwija. Jest już prawie tak duży ja moja dłoń. Ponoć niektóre kobiety potrafią wyczuć już w tym czasie pierwsze ruchy. Zaczęłam więc bardziej skupiać się na swoim brzuszku - nie mogę się już doczekać pierwszych kopniaków :-) Od początku ciąży nie przytyłam zbyt wiele (sporo schudłam na samym początku, teraz powoli nadrabiam) więc i brzuszek mam tylko lekko zaokrąglony. Śmieję się jednak, że w końcu nie muszę ukrywać swoich fałdek, niech sobie myślą, że to dzidziuś tak szybko rośnie ;-)

W niedzielę trochę zgrzeszyłam i urwałam się z tej niewoli na kilka godzin. Odwiedziny u rodziny bardzo dobrze mi zrobiły. Łaknę teraz towarzystwa jak nigdy, a w ciągu tygodnia większość dnia jestem sama. Pogadać sobie mogę tylko z Maluszkiem (ponoć to ważne, żeby już teraz zapoznawać dzidzie ze swoim głosem).

A teraz trochę moich przemyśleń... Usłyszałam niedawno, że nie ma czegoś takiego jak aktywnie i ostrożnie. Jednak wszelkie źródła zalecają kobietom w ciąży aktywność fizyczną (o ile nie jest to ciąża zagrożona). Wiadomo, że nie chodzi o wspinaczkę czy ultramaratony, ale o rozważne uprawianie niektórych sportów. Więc jeśli tylko na wizycie kontrolnej wszystko będzie w porządku i lekarz pozwoli, to zamierzam pochodzić trochę na basen. Nie mam w sobie takiego samozaparcia, żeby ćwiczyć w domu, więc może chociaż z tym pływaniem się uda.

Nie wspominałam tego chyba wcześniej, ale przed ciążą prowadziłam dosyć aktywny tryb życia. Nie jestem typem domatora, wolę pójść to tu, to tam. Nie lubię stać w miejscu. Od roku zaczęłam zaprzyjaźniać się z bieganiem. Przy oknie wiszą nawet trzy skromne medale. Robiłam to bardziej dla przyjemności niż dla wyników, chociaż nie powiem - lubię porywalizować ;-)

Tak było...

Pasją, jeśli można to tak nazwać, zaraził mnie partner, który sam trenuje i to dosyć ostro (ja preferuję dystanse ok. 5km, On woli maratony ;-)). Trochę mi brakuje tego "latania". Postanowiłam sobie jednak, że jeśli będę miała problemy ze zrzuceniem kilogramów po ciąży, to zacznę trenować do dłuższych dystansów -  nie od razu do maratonu, ale może jakiś półmaraton ;-) Piszę to publicznie, żeby później się tych słów nie wypierać :-)

Aby całkiem nie stracić wszelkiej aktywności, dzisiaj zabrałam się za naukę. Za dwa tygodnie mamy końcowy egzamin na studiach podyplomowych. Może jak tak Maluszek posłucha trochę o aktach, ustawach, rozporządzeniach itp. to w przyszłości zostanie prezydentem ;-)